Het Ruhrgebied op een miezerige decemberavond met grauwe, dreigende horizonten vol rokende schoorstenen en onontwarbare pijpleidingen. Nu niet meteen een idyllisch oord om aan te bevelen aan de levensgenieter in u zelve. Maar so what, met de jaarwissel in het nabije vooruitzicht houdt ondergetekende er zich aan om traditioneel ergens op Europese bodem een slotconcert bij te wonen van onze sympathieke bluesdiva Ana Popovic, dit vooraleer zij een periode van welverdiende vakantie inlast en het toeren een tijdje zal onderbreken. En dan is voor ons elk decor wel te pruimen.

Bestemming: Rheinberg. Place to be: Schwarzer Adler.
Als we om 18u aankomen aan dit etablissement, staan daar al de eerste ongeduldige zielen te wachten tot de uitbater zijn voordeur uit slot draait. We zitten hier in een andere wereld want in onze heimat daar geraakt een club voor 21u niet gevuld. Het was nog geen half uur later en de keet zat vol. Dit concert was toch om 20.30u aangekondigd? Een mens ging er bijgod aan twijfelen. Met nog wat meer verbazing op onze gezichten stellen we vast dat heel die leute ook nog eens de Speisekarte aanspreekt en nog een uitgebreid maal verorbert vooraleer zich op het thema van de avond te gaan concentreren: live muziek. Bescheiden als we zijn volgden wij dit ritueel. We leerden hierbij ook dat “kip met sla” niet hetzelfde is als “Salat mit Hühnchen”. De volgorde van vermelding wijst ook op wat prioritair op je bord te vinden is. Wij zijn nooit te oud om te leren.

To the point nu: 20.30u en daar besteeg onze Ana de bühne. Deze najaarsconcerten staan volop in het teken van de nieuwste CD “Blind For Love”. Veruit Ana’s beste tot nog toe, te meer omdat deze CD niet hoofdzakelijk haar gitaartalenten accentueert maar vooral haar capaciteiten als songwriter in het vaandel zet. En dit in bijzonder gevarieerde stijlen. Zo ook dus de set. Wrong Woman is een ideale opener om met de deur in huis te vallen. Stevig rockend.

De toon is meteen gezet. Direct hierop aansluitend Is This Everything There Is en  James Edward pryor’s How’d You Learn To Shake It Like That. Het dak ging er voor de eerste keer af. Hometown is Ana’s eerste nummer dat ze zelf ooit schreef en dat dit voor haar een bijzondere betekenis heeft is af te leiden uit het feit dat het eigenlijk altijd in de playlist mee opgenomen wordt. Nieuw is ook Blues for M, heerlijke slowblues waarin Ana schitterend, adembenemend soleert. Zeker geen overbodig uitgesponnen versie maar mooi gebalanceerd en intens. Je voelt het: dit concert groeit uit naar een climax. De climax die we pas op het einde van het concert bereiken maar waaraan steen per steen gebouwd wordt van in het begin. Het publiek is uitzinnig. Na het poppy Nothin personal geeft Ana in You Don’t Move Me haar bandleden de kans elk om beurt op het voorplan te treden.

Einde van set 1. Er was geen doorkomen aan om zich naar het plaatselijk buffet te begeven op zoek naar wat gerstevocht. We troosten ons met de gedachte dat de kwaliteit hiervan toch mijlenver van onze huiselijke normen ligt.

Set twee vangt intimistisch aan met Blind For Love, niet akoestisch deze keer maar dit maakt het nummer er niet minder om. Steal Me Away zou ik haar zo graag eens op steelgitaar willen zien spelen. Ik ga er haar eentje cadeau doen, peins ik. Maar zij brengt het op de Fender Strat. Het klinkt anders maar het staat er evenzeer. Sterk zelfs.
En dan gaan alle registers open. Nu heb ik Navajo Moon al zo dikwijls mogen aanschouwen en beluisteren. Hoe zij het vandaag speelde, joeg mij de rillingen meermaals door het lijf. Hemels innemend mooi. Ana op haar best. De gospelsound van Putting Out The APB doet zelfs een stijve hark in eigen maliënkolder met de hips shaken. En onder het motto, mag er ook eens een bluesclassic bij, wordt The Hustle Is On van T-Bone Walker uit de kast gehaald. Dit is puur genot.

Nu heb ik al bijna evenveel hoogtepunten als er songs op de playlist stonden vermeld, toch bespaar ik u er nog enkele. Je moet het zelf beleven. 2010 wordt voor de Ana fans een veelbelovend jaar…. En de Belgische fans zullen verwend worden. Noteer alvast 12 maart in de Spirit of 66 in Verviers, 21 augustus in Ploegsteert en 4 oktober in de Bananapeel.

Johan